اربعین حسینی بر منتظران مهدی (عج) تسلیت باد

در آستانه اربعین حسینی «ع» با خیل عظیم سوگواران به سوگ می نشینیم و این ستون را به ابیاتی از سروده بلند و زیبای شاعر شوریده حال و صاحبدل اهل بیت(ع) عمان سامانی اختصاص می دهیم که شرح وداع امام علیه السلام با پیام آور کربلا، حضرت زینب کبری(س) است.

پس ز جان بر خواهر استقبال کرد تا رخش بوسد الف را دال کرد
همچو جان خود در آغوشش کشید این سخن آهسته در گوشش کشید
کای عنان گیر من آیا زینبی؟ یا که آه دردمندان در شبی
پیش پای شوق زنجیری مکن راه عشق است این، عنان گیری مکن
با تو هستم جان خواهر همسفر تو به پا این راه پویی من به سر
خانه سوزان را تو صاحب خانه باش با زنان در همرهی مردانه باش
جان خواهر در غمم زاری مکن با صدا بهرم عزاداری مکن
با زبان زینبی شه آنچه گفت با حسینی گوش زینب می شنفت
گوش عشق آری زبان خواهد زعشق فهم عشق آری بیان خواهد زعشق
با زبان دیگر این آواز نیست گوش دیگر محرم این راز نیست
¤¤¤
ای سخنگو لحظه ای خاموش باش ای زبان از پای تا سر گوش باش
تا ببینم از سر صدق و صواب شاه را زینب چه می گوید جواب
¤¤¤
عشق را از یک مشیمه زاده ایم لب به یک پستان عصمت داده ایم
تا کنیم این راه را مستانه طی هر دو از یک جام خوردستیم می
تو شهادت جستی ای سبط رسول من اسیری را به جان کردم قبول
خودنمایی کن که طاقت طاق شد جان تجلی تو را مشتاق شد
حالتی زین به برای سیر نیست خودنمایی کن در این جا غیر نیست
¤¤¤
قابل اسرار دید آن سینه را مستعد جلوه دید آیینه را
معنی اندرلوح صورت نقش بست آنچه از جان خواست اندر دل نشست
آفتابی کرد در زینب ظهور ذره ای زآن آتش وادی طور
عین زینب دید زینب را به عین بلکه با عین حسین، عین حسین