هر کجا روی نهادم غم عظمای تو بود
کربلای دلگرم شام غم افزای تو بود
تا ابد بر غم سودایی ما خاک عزاست
آن غباری که به رخسار دلارای تو بود
یاد قتل پسر فاطمه می کشت ترا
کی روا زهر جفا بر تو زاعدای تو بود
بعد مرگ تو عزیزان تو دیدند هنوز
اثر حلقه زنجیر به اعضای تو بود
با که گویم که به تسکین دلت در ره شام
پیش رویت به سر نی سر بابای تو بود
خلق در سایه لطفت همه آرام ولی
اثر تابش خورشید به سیمای تو بود
پدرت کشته آزادی و دین گشت ولی
رمز پیروزی او خطبه غرّای تو بود
بعد مرگ تو یتیمان همی دانستند
که چراغ شبشان طلعت زیبای تو بود